Hukuk tahsili yapmaya lise ikinci sınıfta karar verdim. Bu tercihimdeki ana etken her zaman her konuda içimde hissettiğim “adaleti sağlama isteği” idi. Kabul etmek gerekir ki üzerinde yaşadığımız bu gezegende insan eliyle kurulmuş olan düzen “adaletli” olmanın yanından bile geçmiyor. Dolayısıyla “her zaman her konuda adaleti sağlama” bir ütopyadan ibarettir. Bunun ne yazık ki farkındayım. Ancak yine de hayat içerisinde karşılaştığım her türlü haksızlıkta, şansım ne kadar az olursa olsun, hukuk düzeninin bana verdiği her türlü imkanı sonuna kadar zorlarım. Haksızlığın önemsiz veya ufak olması benim için hiçbir şey ifade etmez. Gerekirse 10-TL için bile dava açarım.

Kanımca sadece avukatlar değil, toplumdaki her birey her konuda hakkını arayabilmesine yeterli olacak asgari bilgi ve yetiye sahip olmalıdır. Milli Eğitim Bakanı olsaydım ilköğretim müfredatına “Hukuk Başlangıcı” diye bir ders koyar, dilekçe yazma esaslarını tüm öğrencilerin özümsemesini sağlardım. Şu bir gerçek ki hak, genelde verilmez, alınır. Hele bizim ülkemizde hakkın kendiliğinden sahibine teslim edilmesine çok ender rastlanır. O yüzden tüm bireyler, haklarını etkin şekilde aramasını bilmeli.

Günümüzde sokaktaki vatandaşı ve onun günlük hayatını en çok ilgilendiren hukuk disiplinlerinden biri tüketici hukukudur. Bir malı veya hizmeti mesleki veya ticari olmayan amaçlarla satın alan, kiralayan vb. kişiler yasal anlamda tüketicidir. Mevcut ekonomik düzen içerisinde iş ahlakından yoksun o kadar çok satıcı/hizmet sağlayıcı var ki her vatandaşın bu konuda donanımlı olması şarttır. Yakın zamanda yaşadığım bir örnek olayı aktarmak isterim:

2017 Şubat ayında bir gün Bodrum’daki bir duruşmaya iştirak etmek üzere sabah İstanbul’dan uçağa bindim. Bodrum’da iner inmez bir araç kiraladım. Doğruca adliyeye gittim. Duruşmaya girdim ve geri havaalanına geldim. Aracı teslim ettim ve İstanbul’a uçtum. Birkaç hafta sonra kredi kartı hesap özetimi kontrol ettiğimde araç kiralama şirketinin benden 448,40-TL sözde hasar bedeli tahsil ettiğini gördüm. Hemen kiralama şirketine başvurup iade talep ettim ve bu talebim reddedildi. Ben de hemen Beşiktaş Kaymakamlığı nezdindeki Tüketici Hakem Heyeti Başkanlığına başvurarak haksız olarak tahsil edilen bu bedelin iadesini talep ettim. Hakem heyeti daha başvurumu incelemeden önce araç kiralama şirketi apar topar beni arayıp sözde hasar bedelini kredi kartıma son kuruşuna kadar iade etti. Herhalde hukuken hiçbir şansları olmadığını anladıkları için bunu yaptılar.

Yukarıda aktardığım çok basit bir örnek ama bu yazının ana fikrini ortaya koyması açısından önemli. İyi bir temel eğitim üzerine asgari hukuk bilgisi ve hak arama kültürü bu ülkedeki her vatandaşın en temel donanımlarından olmalıdır.